Gecelerim

Gecelerim

Güneşin alevden saçları
Aşınca karşıki tepeden
Gölgeler sarar yamaçları
Ürkerim gelecek geceden
Bütün dertler beni bekler
Yatağımın baş ucunda
Esir kalır tüm dilekler
Kaderimin avucunda
Teselli etmiyor gönlümü
Ne yıldız nede ay bu gece
Beklerim hasretle günümü
Yalvarıp göklere her gece

Haluk Levent

Yükseklerde gözüm yok; bir tek sen benim olsan... Var olmamın nedeni değilsin elbet ama yaşamamın tek sebebi sensin. Yaşıyorsam bil ki sen varsın… Amacı dışında kullanılan her şeye inat ben bir amaç peşinde sen o amacın içinde, aldığım her nefeste, kalbimin her atışında, hayalimde ve düşümde…

Hayallerim vardı bir zamanlar, geleceğe dair umutlarım güzel günlere gebe güzel hayaller işte ama hepsi yalan oldu, senle birlikte yandı gitti kül oldu. Şimdi; hiç biri yok şimdi hiç kimse yok, şimdilerde yaşamak bile ağır geliyor her zamankinden, nefes alıyorum bunun adı yaşamak mı bilmiyorum hayalet gibi eğer yaşamaksa sadece bir şey için olabilir o da sen…

Düşünmek bile zor geliyor artık pek çok şeyi, hayal bile kurmuyorum ; korkuyorum aslında; daha da kötü olma ihtimaline karşı. Uzun uykusuz geceler var artık hayatımda; ne zaman gözümü yumsam gözümün önünden gitmeyen gözler var ne vakit uykuya dalsam bin kabus var ne hayal etsem mahveden birileri ve tükenen umutlarım var…

Olduklarımdan çok olamadıklarıma takıyorum genelde sensizliğe mesela, hayata takıyorum ağır depresyon halinde… Çaresi olmayan bir hastalık gibi her geçen gün iyiden iyiye bedenimi saran bu dert, her geçen gün bir şeyler alırken benden sürekli eksiye düşüyor ne varsa bende…

Bazen çok mu karamsarım diyorum kendime ama hep bir şeyler ters giderken umutlu olmayı başarabilmek nasıl mümkün olacak. Ağlamak için pek çok nedeni varken insan gülmeyi nasıl becerebilir ki… Kah mutlu kah mutsuz geçen şu hayatta mutsuz anlarımın ard arda gelmesi beklide buna neden veya birinin eksikliği… Söyleyecek sözlerin bittiği bir yer vardır ya işte öyle bir andayım şimdi artık ne desem ne yapsam bilmiyorum çünkü hiçbir işe yaramayacak gibi geliyor bana, boşuna idi bundan önceki çırpınışlarım bundan sonrakiler ne işte yarar artık. Beyhude her şey farkındayım ama bu ızdırap verici hiç bir şey yapamama hali bu çaresizlik durumu beni daha da kötü etmekte boş boş etrafa bakıyorum gözlerim baksa da görmüyor çünkü düşünmekten hatta birilerini bişeyleri görmekten korkuyorum…

Sende korkut beni; sende üz bir sen vardın zaten beklide sende olmayacaksın beklide kuruyorum yada içime doğdu bilmiyorum ama her neyse ne söylesem nafile her şey olacağına varıyor…

18.11.2008