Gün

Uzun ve yoğun bir günün ardından yorgun düşmüş bedenimi zar zor atıyorum yatağa... uyumak sadece uyumak istiyorum. Bacaklarımda derin bir sızı, bazen hiç birşey yapmadan uzanıyorum bir kanepeye ve öylece dalıp gidiyorum. Sonrasında zaten bir bakmışımki sabah olmuş....

Sabahları uyanmak daha bir eziyet, sıcacık yatağı bırakıpta soğuk buz gibi yollara düşmek sonra durakta araba beklemek pek çok zaman çok ağır geliyor. Mecburiyeetten işte yapacak birşey yok belkide gideceğim yerde beni çeken birşey yok kimbilir?

nothing not change...

14.2.2008